Dit zinnetje zat ineens in mijn hoofd toen ik gisterochtend aan het afwassen was. Afwassen, ja, met de hand, ja. Want, na onze wasmachine heeft nu ook de vaatwasser de geest gegeven. En weet je, ik vind het eigenlijk helemaal niet zo erg. Toen de wasmachine het begaf, ontstond gelijk paniek. De was stapelde zich op en ik wist niet wat ik er mee moest. En nu, nu vind ik het eigenlijk wel lekker, zo met de hand afwassen. Het liefst doe ik het als ik alleen ben, ’s ochtends in een stil huis. Vuile vaat, handen in het sop, aandacht, adem, serene rust. Echt, ik kan het je aanraden.
Zo mijmerde ik gisterochtend over mijn dagen, hoe deze er uitzien en hoe ze soms door mijn handen glippen, de neiging hebben structuurloos te zijn. Dat is niet erg, zeg je misschien, en dat was het ook niet, de afgelopen maanden. Maar nu krijg ik er last van. Dus vraagt het aandacht. Een jaar en bijna vier maanden ben ik inmiddels thuis. Van ziek naar herstellend naar ziek naar herstellend en sinds mei ook zonder werk. Het structuurloze gevoel heeft te maken met mijn verlangen naar werk. Ben je daar al aan toe dan, zul je je misschien afvragen. Mijn hoofd wil wel, mijn lijf kan nog niet. Maar ik ben er ook nog niet, ik ben op weg daar naar toe. En die weg wil ik graag bewust gaan, van binnen naar buiten.
Van B naar Werk
Van A naar Beter naar Werk. Zo zou ik het graag zien. Het liefst ook net zo vloeiend en vanzelfsprekend als het daar staat. In mijn vorige blog schreef ik al dat er genoeg ideeën en verlangens zijn, het borrelt, en dat allemaal in mijn hoofd. Soms wil ik die ideeën en verlangens vorm geven, echter zodra ik dat probeer vliegen er allemaal beperkende gedachten tussendoor. Ze vormen een barrière tussen mijn verlangens en mijn vuur en ze hebben de neiging de leiding over te nemen; de verlangens dreigen daardoor te verschrompelen en het vuur dreigt te verstikken. Het aanbrengen van structuur in mijn gedachten helpt alles zichtbaar te maken en te houden, het zorgt voor de nodige lucht en dus zuurstof. Op de deur van mijn slaapkamer hangt inmiddels een flip-overvel met daarop zeven categorieën geschreven: Welzijn, Condities, Netwerk, Broeden, Acties, Uitgebroed en Draken. Het geeft heel visueel een overzicht van wat er in mijn hoofd leeft aan ideeën, verlangens en voorwaarden. De draken of beperkende gedachten krijgen niet te veel aandacht, maar ze willen wel gezien worden. Tot zover de structuur in mijn hoofd. Daarnaast merk ik dat structuur in mijn dagen behulpzaam is. Afspraken maken met mijzelf hoort daar bijvoorbeeld bij, evenals doen wat goed is, wat mij voedt, waar ik blij van word en energie van krijg.
Onderweg zijn
Zo ben ik onderweg. En heb ik al drie belangrijke dingen geleerd! 1. Structuur helpt (het maakt zichtbaar en geeft lucht); 2. Dicht bij mij blijven (zijn waar en wie ik ben, dat is genoeg); 3. Ik ben niet alleen (ik mag hulp vragen).
Mijn blog hoort bij 3. Ik zie het als een platform om te delen en misschien ook wel om hulp te vragen. Hier zal ik de komende periode schrijven over mijn onderweg zijn; Van A naar Beter - van Beter naar Werk.
Weet je welkom om mij te voorzien van suggesties, opbeurende woorden, kritische noten. Ik dank je bij voorbaat van harte
Eva