Hoe kunnen wij
in onze vluchtige maatschappij
de ander werkelijk zien,
als we al voorbij gaan
aan ons Zelf.
Hoe kun jij
in deze maatschappij
je Zelf laten zien
als de maatschappij wacht
op meer van hetzelfde.
Hoe neem jij ruimte in
als je voelt
dat er geen ruimte is.
Waarom telt slechts het resultaat,
zien we niet de schoonheid
van de weg.
Ieders weg.
Onze maatschappij bouwt huizen
als kastelen,
maar breekt mensen af
tot op de bodem.
Zij die niet mee kunnen,
of niet passen
in een hokje
wijzen we een
zijspoor,
of geven we een
pil,
om te onderdrukken
dat wat lastig is,
en waar.
Waarom mag niet iedereen
de Mens Zijn
die hij is,
of zijn wij vergeten
dat Mens Zijn
menselijk is?